---

Het Begijnhof Ter Hoye, voluit Begijnhof Onze-Lieve-Vrouw Ter Hoyen, è un begijnhof a Belgische stad Gent. Het begijnhof staat ook bekend as het Klein Begijnhof.



Het Gentse klein begijnhof ligt in de Lange Violettestraat, oneven nummers tussen 77 (79) en 273 (277).



Vanuit de Lange Violettestraat è come un toegangspoort enkel een deel van de westelijke begijnhofmuur te zien. De rest van het begijnhof ligt verborgen achter de Rijbaan Adjudant Van Vletingen (restauri in eind van de 20e eeuw beter bekend als de Arena Van Vletingen) dat in de plaats kwam van het vroegere Pesthuis Sint-Macharius.



Da oostkant van het begijnhof grenst aan de Ne (d) erschelde, dit is een zijarm van de Schelde. Aan de zuidzijde werd het begijnhof vanaf de stichting begrensd door de derde stadsomwalling.



In het begijnhof liggen de kerk van Onze-Lieve-Vrouw Ter Hoyen (1658, incontrato barokke voorgevel uit 1720) en de weide (voorheen kerkhof) centraal. Hier rondom liggen enkele kapellen, en de nog resterende ingemetselde staties van de kruisweg uit 1621. Het huis van de grootjuffer (1738) ligt in de zuidoostelijke hoek. Behalve zeven conventen bevat het begijnhof een kleine honderd individuele huizen: ooit werd het begijnhof door een driehonderdtal begijnen bewoond.



Het begijnhof ter Hoye werd nel 1234 porta Johanna van Constantinopel, di gravin van Vlaanderen, gesticht na het groot begijnhof. De ommuring van de zuid- en westzijde van het begijnhof era nel 1281 voltooid. Tegen het einde van de 14e eeuw onder Margaretha van Vlaanderen verwierf het begijnhof parochiale rechten.



Vanaf omstreeks 1600 werden de houten huizen systematisch vervangen door stenen huizen. Da belangrijkste gebouwen van het begijnhof, kerk waaronder, dateren uit of 17e eeuw. Het begijnhof ontwikkelde zich tot een bedevaartsoord voor de Heilige Godelieve, waarvoor in 1638 by Sint-Godelievekapel gebouwd werd (verbouwd in 1723 en 1750). Nel 1655 werd de infirmerie gebouwd (ingrijpend verbouwd nel 1782). Di Heilig Grafkapel dateert uit 1662.



Bij de Franse bezetting kwam het begijnhof onder wereldlijk bestuur (Commissie der Burgerlijke Godshuizen). In questo momento si trovava il suo vecchio poortgebouw onder levandosi in piedi dall'architetto De Broe afgebroken en vervangen. De stijl van het nieuwe poortgebouw wordt met enige vorm van overstatement neoclassicistisch genoemd. Het begijnhof bleef al bij al relatief gespaard, en kwam reeds nel 1862 in handen van de hertog van Arenberg, die zich tot doel aveva gesteld het begijnhof opnieuw volledig door begijnen te laten bewonen.



Tot 1880 vonden nog verschillende verbouwingen plaats, vooral gevels.



Doordat di Hertog van Arenberg e Duitser era, werden zijn bezittingen in Eerste Wereldoorlog aangeslagen. Om de functie van begijnhof te vrijwaren werd de vzw O.-L.-Vrouw ter Hoye opgericht, die het begijnhof in 1925 verwierf.



Nel 1964 kwam het begijnhof op de lijst van beschermde monumenten en landschappen. Ondertussen era het bouwen en verbouwen in het begijnhof al geruime tijd zo goed als stilgevallen. Lavorava anche van betekenis era un restauratie van de Heilig Grafkapel all'inizio di van de jaren 1980.



Naar het eind van de 20e eeuw liep hant aantal begijnen bovendien sterk terug, zodat de raad van beheer van de vzw zich stilaan meer om de toestand en (her) bestemming van de gebouwen moest gaan bekommeren, dan om het wel en wee van de paar overgebleven begijnen. Il 1988 è stato een keerpunt omdat dan een grondig vernieuwde raad van beheer aantrad, die zich vooral tot doel stelde een verdere verloedering van de gebouwen tegen te gaan.



In de Jaren 1989 - 1990 ondehandelde de vernieuwde raad van bestuur van vzw Onze-Lieve-Vrouw Ter Hoyen incontrò verscheidene projectontwikkelaars voor een herbestemming van het begijnhof. Hieruit kwam geen werkbaar voorstel, zodat de vzw nel 1990 besliste de restauratie toe vertrouwen aan het bureau van ingenieur G. Derveaux. Dit bureau voltooide tegen eind 1991 een haalbaarheidsstudie die een restauratie in 10 fasen voorzag, gespreid over zo'n 16 jaar. Da questa fase siamo stati gestart nel 1994. Om da omvangrijke restauratiecampagne betaalbaar te maken, werd een erfpacht-regeling ingesteld.



Nel 1998 werd het begijnhof, samen incontrato twaalf andere Vlaamse begijnhoven, UNESCO porta erkend als "werelderfgoed".



Nel gennaio 2005, Hermina Hoogewijs, het laatste begijntje dat nog woonde in het klein begijnhof a Gent. Drie jaar in seguito, nel 2008, ha sovrastato Marcella Van Hoecke, di laatste begijn van het Begijnhof. Zij verbleef echter al sinds 1994 a Rust-en Verzorgingstehuis Avondvrede.



The best bewaarde begijnhoven van Franço Revolutie, blijft het klein begijnhof e toeristische trekpleister.



Da kerk a kapellen behouden een zekere religieuze functie. Da huisjes vooral dienst als woonst.



Voor enkele conventen zijn er andere functions, zo stelt de vzw Nucleo vanaf 2001 in het Begga-convent (Nr.239) in vanaf enkele jaren later ook in de infirmerie (Nr.237) ateliers en tentoonstellingsruimten ter beschikking van lokale kunstena. Onder andere het cabaret-duo Kommil Foo ripete hier enige tijd.Van de oude vestingwal uit ca. 1300 restenen hoektoren (Hoyetoren) enen stukje vestingmuur. In de zuidoostelijke hoek van het Klein Begijnhof, achter de toegangspoort tussen het Groothuis en de Sint-Godelievekapel, dicht bij de oever van de Nederschelde staan ​​de restanten e e vestingtoren, de Hoyetoren. Circa zes à zeven meter hoog, zwaar overgroeid, maar toch nog zichtbaar vanaf het wandelpad op di Achtervisserij. Da toren maakte deel uit van een walmuur, aangelegd intorno al 1300, toen de stad Gent zich in zuidoostelijke richting uitbreidde langs de handelsweg van Brugge naar Keulen. De Vijfwindgatenpoort samen met de vijfwindgatenbrug - op de kruising van de huidige Lange Violettenstraat en de Vijfwindgatenstraat - maakte deel uit van deze omwalling. Door de snel daarop volgende bouw (1378-84) van een nieuwe fortificatielijn - de Keizersvest met de Keyzer- of Brusselsepoort en de Sint Lievenspoort - verloor de Vijfwindgatenwal ras zijn militaire betekenis en raakt hij eind 16eval eew. Nel XVIII secolo, Lediaanse era il proprietario dell'Hoyetoren weggehaald nel ristorante Begijnhofkerk.

---