---

Over het algemeen komt de geschiedenis van Norte de Santander overeen met de geschiedenis van Cúcuta, aangezien de belangrijkste gebeurtenissen van het departement zich in deze stad hebben afgespeeld. Bijna allemaal met nationale betekenis. De geboorte van de patriot Francisco de Paula Santander en de oprichting van Gran Colombia tijdens het congres van Cúcuta zijn de gebeurtenissen van het grootste belang.

Ondanks het bovenstaande zijn de gemeenten Pamplona en Ocaña vele jaren eerder gesticht. De eerste onderscheidt zich historisch gezien als het startpunt van verschillende expedities die culmineerden in de oprichting van steden zoals Mérida of Bucaramanga. Ocaña van zijn kant was het hoofdkwartier van de Grote Conventie, die probeerde de grondwet van Cúcuta te hervormen, maar als gevolg van meningsverschillen tussen de volgelingen van Santander en Bolívar werd laatstgenoemde tot dictator verklaard.

Pre-Columbiaanse tijden

In de pre-Columbiaanse tijd werd het grondgebied van dit departement bewoond door inheemse Chitareros van Chibcha-afkomst, en door de Motilones, afstammelingen van het Caribisch gebied, die hun toevlucht zochten in de bergketen met dezelfde naam, waar nog steeds enkele groepen verblijven. Deze twee families bezetten de oevers van de rivieren Zulia, Torra en Sardinata.

Het Noord-Santander-ras heeft een dubbele oorsprong: inheems, van de kant van de motilonen en chitareros, en meestal wit van het Spaanse deel, of sommige gerelateerd aan de Duitse Ambrosio Alfingu, die de eerste veroveraar was die voet op deze landen zette.

Momenteel ligt de regio die wordt bevolkt door de inheemse bevolking van Motilones, ten noorden van de Catatumbo-rivier en die van Los Tunebos, aan de oevers van de Margua-rivier. Kolonisten, boeren en de stadsbevolking zijn voor het grootste deel mestiezen.

Met de komst van veroveraars naar het Amerikaanse continent, was de eerste Europeaan die voet zette op het grondgebied van Norte de Santander de Duitse Ambrosio Alfinger, die in 1530 Coro (Venezuela) verliet met een troep avonturiers en het oostelijke en onontgonnen gebied van het nieuw gecreëerde land binnenviel. regering van Santa Marta. Alfínger, op zoek naar El Dorado, arriveerde in het gebied van inheemse nederzettingen genaamd Tamalameque, aan de oevers van de Magdalena-rivier, waar hij botsingen had en verschillende stammen onderwierp en hen verwoestte zoals in het geval van de Chimila-stam. Daarna ging hij verder naar Girón, in Santander), reisde van zuid naar noord door de provincie Ocaña en keerde daarna terug naar het noorden door de Páramos van de uitgestorven provincie Pamplona om te worden vermoord door de Chimila-indiaan met de bijnaam ´´Francisquillo´´ in Chitacomar aan de rand van de stad. uit de huidige gemeente Chinácota, in gevecht met de Chimilas en Chitareros Indianen. Met Alfínger dood nam Fedro de San Martín het bevel over de troep en keerde daarmee terug naar Coro via het grondgebied van Cúcuta.

In 1541 bereikte Hernán Pérez de Quesada het grondgebied van Chinácota, maar moest hetzelfde jaar terugkeren vanwege het verzet van de inheemse bevolking. Kort daarna bereikte Alfonso Pérez de Tolosa, die Tocuyo in Venezuela verliet, Salazar de Las Palmas, via Cúcuta, maar hij moest ook terugkeren nadat hij veel mensen had verloren in confrontaties met de inboorlingen.

In 1549 viel een andere troep Spanjaarden, onder bevel van Pedro de Ursúa en Ortún Velasco, luitenants van Quesada, het huidige grondgebied van Norte de Santander binnen en hetzelfde jaar bereikten ze de valleien van Pamplona, ​​waar ze ter nagedachtenis aan Pamplona in Spanje de stad stichtten die Ze noemden Nueva Pamplona, ​​een stichting die al snel talloze kolonisten aantrok vanwege het goede klimaat en de extreem rijke goudmijnen die in de regio werden ontdekt. De expedities die de verovering van het huidige grondgebied van Norte de Santander voltooiden, vertrokken later vanaf daar. De eerste expeditie onder leiding van Diego de Montes stichtte in 1553 de stad Salazar, die al snel werd verwoest door Cacique Cínera, of volgens een traditie door zijn dochter Zulia.

In 1583 werd het herbouwd door Alonso Esteban de Rangel, overgrootvader van de stichter van Cúcuta, op een meer geschikte plaats voor verdediging in geval van nieuwe aanvallen door de Indianen. De tweede stond onder bevel van kapitein Francisco Fernández de Contreras, die het land van de Hacaritamas-indianen bereikte en op 26 juli 1572 de stad Ocaña stichtte, die hij Santa Ana de Hacarí noemde, terwijl enkele van zijn metgezellen Ze heetten Nueva Madrid en anderen waren Santa Ana de Ocaña. Antonio de Orozco, de ondergeschikte van Fernández, stichtte het jaar daarop Teorama, terwijl de Augustijner Friars een klooster stichtten in wat nu de stad Chinácota is.





De gemeente Páramo ligt in het centrale deel van het departement Santander, aan de westelijke rand van de provincie Guanentá. De geografische coördinaten van de uiterste punten van de gemeente liggen tussen:

X = 1.191.800 - 1.210.750 m oost en,

Y = 1.096.200 - 1.106.400 m noord.



Grenzen van de gemeente

De gemeente Páramo grenst in het noorden aan de gemeenten San Gil en Pinchote, in het oosten aan de gemeenten Valle de San José en Ocamonte; in het zuiden met de gemeente Charalá en in het westen met de gemeenten Socorro en Confines.



Totale uitbreiding: 73,2 km²

Uitbreiding stedelijk gebied: 1,1 km²

Uitbreiding landelijk gebied: 72,1 km²

Hoogte van de gemeentelijke zetel (meter boven zeeniveau): 1.200 meter boven zeeniveau

Gemiddelde temperatuur: een variatie van de gemiddelde temperatuur wordt waargenomen van 19 ° C langs het bovenste deel van de gemeente tot 22 ° C in het onderste deel langs de rivier de Fonce.

Referentieafstand: 117 kilometer van Bucaramanga hoofdstad Santandereana en 20 kilometer van San Gil, volledig geasfalteerde wegen

Het grootste deel van het grondgebied van de gemeente Páramo heeft agrarisch gebruik en dat praktisch de beboste gebieden als zodanig niet bestaan ​​in de gemeente en wat als zodanig wordt waargenomen, komt overeen met schaduwrijke koffie (beschermend bos - producent) en galerijbossen.

De diversiteit aan fauna voor de gemeente Páramo kan als schaars worden beschouwd, aangezien sommige factoren die verband houden met de aanwezigheid van fauna deze negatief beïnvloeden. Vogels vertegenwoordigen de grootste rijkdom aan dieren in het wild; hun overvloed is gerelateerd aan de keren dat ze worden waargenomen in een periode, deze relatie is hoog omdat het dagelijks wordt waargenomen; onder de meest voorkomende soorten die we hebben: pooier, zwaluwstaart, guañuz, kolibrie, merel, copetón, borst en milleros; de patrijs en de specht worden twee tot drie keer per week geobserveerd

Economie

De belangrijkste economische lijnen van de gemeente zijn opgebouwd uit de volgende sectoren: - Primaire sector: landbouw, veeteelt, bosbouw, instandhouding en / of bescherming en mijnbouw. - Secundaire sector: industrie en agro-industrie - Tertiaire sector: handel en diensten.

In de gemeente Páramo zijn de gewassen met de hoogste productie koffie (841 ha), La Caña de Azúcar (661 ha), La Yuca (63 ha), El Tomate (54 ha), Los Cítricos (35 ha), El Plátano (34 ha) en El Maíz (25 ha).

In de gemeente Páramo wordt de veehouderij verzorgd door 3266 runderen, voornamelijk van de Creoolse, de Zeboe en de bruine rassen, en beslaat een oppervlakte van 3266 hectare; met andere woorden, de gemiddelde oppervlakte per productieve eenheid is één (1) res / ha. En het vertegenwoordigt 2,2% van de runderpopulatie van de provincie Guanentina (148.208 runderen) en 0,3% van de departementale runderpopulatie (1.024.736 runderen). Bron: Regionale eenheid voor landbouwplanning "URPA" - Statistisch jaarboek van Santander 1994 - 1995.

Terrestrische communicatieroutes

De afstand tussen de hoofdstad van het departement Santander en de gemeente Páramo bedraagt ​​124,6 km over een volledig geasfalteerde weg. Op de oostelijke oever wordt het doorkruist door de snelweg die de gemeenten San Gil en Charalá met elkaar verbindt; op de westelijke oever is de weg die Confines met Socorro verbindt.





Toeristische attracties

Heiligdom van Onze Lieve Vrouw van Volksgezondheid.

Cueva del Indio.

Juan Curi-watervallen.

---