---

Vrijwel alle volkeren die zich door de geschiedenis heen op het Iberisch schiereiland hebben gevestigd, hebben sporen van hun beschaving en cultuur, min of meer significant, achtergelaten in het gebied dat momenteel wordt ingenomen door de provincie Guadalajara. Gezien zijn strategische geografische ligging tussen de bovenste en onderste plateaus, tussen de stroomgebieden van de Taag en de Ebro, tussen de centrale en Iberische orografische systemen en, uiteindelijk gelegen in het geografische epicentrum van het Iberisch schiereiland, is het historisch gezien een land van doorgang.



Er is opmerkelijk bewijs van de aanwezigheid van prehistorische mannen in de provincie La Cueva de los Casares (Riba de Saelices) en La Hoz (Santa María del Espino), vooral in de eerste, aangezien bijna tweehonderd gravures op de muren zijn verzameld. Paleolithische grotschilderingen met een minimumleeftijd van 15.000 jaar en een maximum van 25.000 jaar, zelfs vóór de beroemde schilderijen van Altamira. Arévacos en Lusones vestigden zich in het noorden van de provincie, de eerste in het NW en de tweede in het NO, waar ook de Celtiberianen zich vestigden. Carpetanos en Oretanos, Iberische volkeren met progressieve Keltische invloed, bevonden zich in de rest van het provinciaal grondgebied, vooral langs de oevers van de rivieren Jarama, Henares en Tajuña. Vooral uit de ijzertijd komen archeologische vindplaatsen van Keltiberische oorsprong in grote delen van het grondgebied van Guadalajara voor, zoals necropolis, forten, kampen, etc.

De passage van de Romeinen

De Romeinse beschaving en cultuur lieten ook sporen na van hun doortocht, meer van doorvoer dan van grote nederzettingen, door deze landen, waardoor, door de Henares-vallei, de Via Domiciana die Emerita Augusta (Mérida) verbond met Caesare Augusta ( Saragossa). Overblijfselen van deze weg, evenals die van de Taag, ter hoogte van Trillo, verbonden met de Henares in Sigüenza (de Romeinse Segontia), bruggen, overblijfselen van ´´villaes´´, mozaïeken, etc. zij vormen het materiële bewijs dat overblijft van de romanisering in deze landen.



Van de passage van de Visigoten door dit gebied is er niet veel bewijs, hoewel het erg belangrijk is: de archeologische vindplaats Recópolis, de grote stad die Leovigildo ter ere van zijn zoon Recaredo heeft opgericht, naast de Taag, in wat nu de stad Zorita is. van de honden.

Arabische voetafdrukken

De cultuur en het Arabische volk hebben hun stempel op deze landen gedrukt, vooral in de grote en kleine toponymie van hun bewoonde kernen en geografie, tot het punt dat de hoofdstad en de provincie zelf worden genomineerd op basis van de stem ´´Wad-al- Hayara´´ wat ´´Río de Piedras´´ gaat betekenen. Het huidige grondgebied van Guadalajara kreeg een bijzondere betekenis tijdens de Arabische overheersing toen het de ´´hoofdstad´´ werd van het middelste merk van Al Andalus, en deze territoriale hoofdstad deelde met de Soriana-landen Medinaceli.



Er zijn weinig overblijfselen van Arabische architectuur en kunst in deze landen: delen van sommige alcazaba's, zoals die van Molina de Aragón, deuren van enkele christelijke tempels, gebouwd door de Mudejars, waarvan de belangrijkste de kerk-co-kathedraal van Santa María, in Guadalajara, en stedelijke sporen in sommige steden zoals Pastrana, Hita, enz. Integendeel, binnen de Spaans-Arabische cultuur heeft Guadalajara de eer de geboorteplaats of thuisbasis te zijn geweest van dichters zoals Ahmed-ben-Schalaf, historici zoals Abdallah-ben-Ibrahim en geografen zoals Abu-Zacharia.

Herovering door Alvarfañez de Minaya

In 1085 werd de stad Guadalajara heroverd op de moslims door Alvarfáñez de Minaya en werd ze afhankelijk van de Kroon van Castilië en een eeuw later behoorde het hele provinciale grondgebied al tot het Castiliaanse koninkrijk. Juist in de twaalfde en dertiende eeuw, dankzij de herbevolking van mensen uit het noorden - Castiliaans uit de bergen en de Merindades, Basken en Navarrese, fundamenteel - wanneer in wat nu de provincie Guadalajara is, wordt de bevolking geordend in het gebied, verdeeld in talrijke bewoonde kernen, hoewel met weinig inwoners, behalve in die welke in voorgaande eeuwen al als gemeenschappen waren gevestigd en geregeld.



Het is in dezelfde eeuwen dat, dankzij de kracht en de kracht van de Castiliaanse Villa en Tierra Commons - waaronder die van Guadalajara, Molina, Cifuentes, Atienza, Brihuega, Cogolludo, Uceda, Jadraque, Hita, Beleña en Zorita, opvielen - , de levensomstandigheden van de inwoners van deze landen verbeteren en cultuur en kunst worden gepromoot, omdat ze in deze landen geboren worden of erdoor geïnspireerd worden ´´El Cantar de Mío Cid´´, een vers van Gonzalo de Berceo, sommige ´´Cantiga de Santa María´´, door Alfonso X El Sabio, en ´´El Libro de Buen Amor´´, door de aartspriester van Hita.



Het is ook in deze eeuwen dat er op het hele grondgebied van Guadalajara, vooral in het noorden, talrijke romaanse kerken werden gebouwd, die als geheel - meer dan 100 tempels van Romaanse oorsprong nog steeds in de provincie overleven - in een eigenaardige stijl genaamd ´´Románico Rural´. ´, waarvan de beste voorbeelden te vinden zijn in Atienza, Sigüenza, Campisábalos, Albendiego, Pinilla de Jadraque, Saúca, Carabias, etc. Vier belangrijke kloosterstichtingen van de Císter -Bonaval (Retiendas), Monsalud (Córcoles), Buenafuente del Sistal (Villar de Cobeta) en Santa María de Ovila (Trillo) - ontstonden in die tijd in het gebied dat tegenwoordig Guadalajara beslaat.

Land van kastelen

Gebruikmakend van oude Arabische wachttorens en forten of opkomende nieuwe op strategische punten, is het ook tussen de twaalfde en dertiende eeuw dat het land van Guadalajara voornamelijk wordt bevolkt met kastelen en torens, waaronder die van Sigüenza (tegenwoordig de Parador Nacional de Turismo ), Molina de Aragón, Atienza, Torija, Zorita de los Canes, Cifuentes, Corduente, Embid, Establés, Riba de Santiuste, Guijosa en Pelegrina, onder vele anderen, en die van Jadraque en Pioz, later.

De Renaissance

De maximale demografische en sociaal-culturele pracht van wat nu Guadalajara is, werd bereikt in de 15e en 16e eeuw, onder de macht en invloed van de grote familie Mendoza, waarvan de meest opmerkelijke leden de markies van Santillana zijn - auteur van de ´´Serranillas´´- en kardinaal Mendoza. De familie Mendoza, waaruit belangrijke beschermheren van kunst en cultuur voortkomen, gaf opdracht tot de bouw van het Infantado-paleis in Guadalajara, het meest representatieve voorbeeld van burgerlijke Elizabethaanse gotiek in heel Spanje. Evenzo kwam uit de beschermende hand van deze familie de Renaissance naar ons land vanuit Italië, waarvan de beste architectonische voorbeelden zijn in het paleis van de hertogen van Medinaceli (Cogolludo) en het paleis van Don Antonio de Mendoza (Guadalajara).







Maak kennis met Guadalajara

De provincie Guadalajara omvat een groot grondgebied in het hart van het Castiliaanse plateau. Met tweehonderdachtentachtig gemeenten en meer dan vierhonderd bevolkingscentra, is het verdeeld in vier natuurlijke regio's die perfect worden gedefinieerd door geschiedenis, geografie, cultuur, tradities en territorium: La Campiña, La Alcarria, La Sierra en Señorío de Molina.



De diversiteit in landschappen, architectuur, populaire en culturele tradities kenmerkt een provincie in het geografische centrum van het Spaanse grondgebied, met drie natuurparken, met de rivier de Taag als de grote rivierslagader, met een opmerkelijke aanwezigheid van indrukwekkende kastelen en vestingwerken langs van zijn steden, met een zeer gevarieerd en compleet repertoire van archeologische vindplaatsen in Celtiberia en met een enorme aantrekkingskracht voor natuurtoerisme vanwege zijn ongerepte landschappen en eeuwenlang perfect bewaard gebleven.



Guadalajara is een provincie die wordt bepaald door de diversiteit van zijn landerijen, door de artistieke en monumentale aantrekkingskracht van zijn steden, door middeleeuwse steden en door zijn toewijding aan de natuur en zijn kleine plattelandssteden die permanent contact met essenties en tradities mogelijk maken. dieper geworteld in landelijk Spanje



Guadalajara, stad en gemeente van de autonome gemeenschap Castilla-La Mancha, hoofdstad van de provincie die zijn naam draagt, ligt in centraal Spanje, ten noordoosten van Madrid, aan het ene uiteinde van de Henares industriële corridor en op de route die neemt van Madrid naar Zaragoza en Barcelona.



De stad, tussen 675 en 710 m boven de zeespiegel, ligt op de scheidslijn gevormd door de rivieren Henares en Tajuña, tussen twee natuurlijke regio's, La Campiña in het noordwesten en La Alcarria in het zuidoosten.



De gemeente heeft een oppervlakte van 267,5 km2. In 2008 heeft het meer dan 80.000 inwoners.



Cultuur

Musea



Provinciaal museum van Guadalajara.



Festiviteiten [bewerken]



Carnaval in Guadalajara. (Festival van Provinciaal Toeristisch Belang)

Goede week. (Festival van Regionaal Toeristisch Belang)

Processie van de Apostelen (Corpus Christi. Daterend uit de 15e eeuw) (Festival van Provinciaal Toeristisch Belang)

Patroonheilige festiviteiten van de Virgen de la Antigua (8-IX)

Beurzen en festiviteiten (half september) (festival van provinciaal toeristisch belang)

Tenorio Mendocino, weekend dat het dichtst bij 1 november ligt. (Festival van Provinciaal Toeristisch Belang)



Parken en natuurlijke landschappen

Hoofdstraat van Parque de la Concordia



Guadalajara heeft vijf geweldige groene longen:



Parque de la Constitución, met bij de ingang de Puerta de la Constitución.

Parque de la Concordia, in het hart van de stad.

Vriendschapspark.

San Roque Park.

Las Lomas Park.

Barranco del Alamín lineair park



Bovendien is de stad omgeven door uitzonderlijke natuurlijke landschappen:



El Sotillo, een recreatiegebied naast de stad Villaflores bij de pas Cañada Real de las Matas.

El Clavín, met grotten en een panoramisch uitzicht over de stad en de Henares-vallei.

Finca de Castillejos, een bos aan de rivier naast de Henares rivier.

Peña Hueva en Pico del Águila, tussen Taracena en Valdenoches.







Vegetatie

De geografische ruimte van de provincie Guadalajara biedt een grote verscheidenheid aan plantenlandschappen, het resultaat van de combinatie van ecologische en antropische factoren.



Het provinciaal grondgebied omvat 1.219.040 hectare, waarvan 24,7 procent bebost is, met 145.585 hectare coniferen en 155.775 hectare hardhout.



Binnen de boommassa's van LANDSCHAPPEN en substitutie-scrubs kunnen de volgende formaties worden onderscheiden:



Steeneiken (Quercus rotundifolia):

De steeneik beslaat de hele provinciale ruimte met 63.480 hectare, met uitzondering van bepaalde hoger gelegen enclaves. In sommige gebieden heeft het steeneikenbos zijn natuurlijke ruimte vrijgemaakt voor gewassen die door regen worden gevoed of de herbebossing van dennen. Het vormt boomformaties vergezeld van struiken zoals rozemarijn, zonneroos, tijm, lavendel, lavendel en salie.



KLACHTEN (Quercus faginea):

Afgewisseld met steeneiken en jeneverbessen, heeft de provincie een groot areaal galeiken van 40.387 hectare, vooral in landen tussen 800 en 1.200 meter hoogte. Ze verschijnen vergezeld van lijsterbessen en doornige struiken.



MELOJARES (Quercus pyrenaica):

Pyreneese eiken beslaan een kleiner gebied en zijn grotendeels gemodificeerd en gedegradeerd. Ze komen vooral voor in het Ayllón-massief en in de aangrenzende bergen van de provincie. Pyreneese eik gaat meestal gepaard met hulst, lijsterbes en in de heldere delen van de bossen door heide en jarales.



HAYEDO (Fagus sylvatica):

De beukenbossen zijn teruggebracht tot de Sierra de Ayllón, voornamelijk in het Tejera Negra natuurpark, met uitgebreide bescherming.



Onder de massa van CONÍFERAS worden deze formaties onderscheiden:



PINARES:

Ze bezetten een groot deel van de provincie, het resultaat van een intensief beleid van herbevolking dat bij talloze gelegenheden heeft geleid tot de vervanging van de lommerrijke tribunes. Er zijn tal van bestaande dennen soorten, de meest voorkomende is de zwarte den (Pinus nigra) die overheerst in het noordwesten van de provincie. Ten tweede is er de harsden (Pinus pinaster), vooral aanwezig in bergachtige gebieden van Molina de Aragón. De grove den (Pinus sylvestris) strekt zich uit door het noordwestelijke en zuidoostelijke deel van de provincie, terwijl de Aleppo-den (Pinus halepensis) geïsoleerde plekken in het zuiden van de provincie vertoont.



SABINARES:

De sabina albar is het echte bos van de heidevelden van Guadalajara. Het beslaat de vlakke plateaus (100-1400 meter) en de hellingen die zijn blootgesteld aan de meest rigoureuze klimatologische omstandigheden. In de gemeente Toremocha del Pinar bevindt zich een prachtig bewaard gebleven jeneverbes, en onder meer precaire omstandigheden verschijnt ook een Sabinaire formatie in Tamajón.



RIBERA VEGETATIE

Naast deze bosformaties zijn de oevers van de talrijke rivieren die de provincie doorkruisen aanwezige soorten zo belangrijk als es, iep, els, berk, die zich samen met riet en riet ontwikkelen.



NATUURLIJKE BESCHERMDE GEBIEDEN

De grote diversiteit aan ecosystemen en de goede staat van algemeen behoud van de landelijke omgeving, die mogelijk was dankzij een lage demografische dichtheid, hebben de verklaring mogelijk gemaakt met verschillende beschermingscijfers van 50% van de oppervlakte van de provincie Guadalajara.



Momenteel zijn er de volgende beschermingscijfers



Drie verklaarde natuurparken, Hayedo de Tejera Negra, Alto Tajo en Barranco del Río Dulce en één in het proces om uitgeroepen te worden tot Sierra Norte de Guadalajara.



Twee natuurreservaten: Lagunas de Puebla de Beleña en Massif Pico del Lobo Cebollera.



Twee rivierreservaten zijn de rivieren Pelagallinas en Sotos del Tajo.



Zes microreserves van: Cerros Margosos de Pastrana en Yebra, Cerros Volcánicos de la Miñosa, Cuevas de la Canaleja en de los Murcielagos, natte weiden van Torremocha del Pinar en Saladares van het stroomgebied van de Salado.



Drie natuurlijke monumenten zijn die van Tetas de Viana, Sierra de Caldereros en Sierra de la Pela en Laguna de Somolinos.



Daarnaast plaatsen van communautair belang (GCB's) en speciale vogelbeschermingsgebieden (ZEPA's) die deel uitmaken van het Natura 2000-netwerk.

---